3194/m.18 /2; 2942/m.11
T.C. YARGITAY 5. HUKUK DAİRESİ E. 1997/5019 K. 1997/7741 T. 13.5.1997
ÖZET: Kamulaştırılan kadastro parseli için, değerlendirmede imar parseli esas alınmışsa, % 35 imar düzenleme ortaklık payı düşülmelidir. Fiili taksimde davacı payının, kamulaştırılan bölümde kaldığı belirlenmeden, taşınmazın tamamındaki paya göre bedel artırımına karar verilemez.
DAVA: Taraflar arasındaki kamulaştırma bedelinin artırılması davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, kamulaştırma bedelinin artırılmasına dair verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalı İdare vekili yönünden süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla; dosyadaki belgeler okunup iş anlaşıldıktan sonra, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR: Mahkemece bilirkişi incelemeleri yaptırılmıştır. Anılan raporlar değer biçme yöntemi bakımından yasa hükümlerine uygundur. Arsa niteliğindeki taşınmaza emsal karşılaştırması yapılarak değer biçilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir. Ancak; 1- Dava konusu taşınmaz kadastro parselidir. Değerlendirme sırasında emsal alınan taşınmazlar imar parselidir. Emsal karşılaştırması sonunda tesbit edilen zemin bedelinden % 35 imar düzenleme ortaklık payı düşülmemesi, 2- Kamulaştırma 1884 m2. üzerinden yapılmıştır. Tapu kaydına göre taşınmaz 6520 m2. olup, bunun 150/6520'si davacıya aittir. Paydaşlar arasında fiili taksimin mevcut olduğu ve davacının payının kamulaştırmaya konu 1884 m2.'lik bölümde kaldığı tesbit edilmeden davacının taşınmazın tamamındaki payına göre hüküm kurulması, Doğru görülmemiştir. Davalı İdare vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA) ve peşin alınan temyiz harcın istenildiğinde ödeyene geri verilmesine,13.5.1997 gününde oybirliği ile karar verildi. Bilirkişi kurullarınca emsal olarak belirlenen emsallere ait satış tarihi, cinsi, satış sebebini gösteren tapu kayıtları tapu sicil müdürlüğünden getirtilmeden inceleme yapılarak hüküm kurulması, 3 Doğru görülmemiştir. SONUÇ: Davalı İdare vekilinin temyiz itirazı yerinde olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA) ve peşin alınan temyiz harcının istendiğinde ödeyene geri verilmesine,15.4.1996 gününde oy birliğiyle karar verildi.